بهینه سازی چند هدفه قابلیت دسترسی سیستم ها با تخصیص اجزای مازاد در شرایط خطی بودن و غیرخطی بودن محدودیت ها

امروزه به علت پیچیدگی سیستم ها و شرایط رقابتی موجود در صنعت، نیاز به کاهش هزینه های تولید و داشتن سیستم هایی که در شرایط حساس از عهده کار محوله برآیند، بیشتر از پیش احساس می شود. این احساس نیاز موجب می گردد که مفهوم قابلیت اعتماد و قابلیت دسترسی سیستم ها نمود بیشتری پیدا کنند. قابلیت اعتماد و قابلیت دسترسی از جمله مشخصه های مهم دراکثر سیستم ها، بالاخص سیستم های الکترونیکی و مکانیکی هستند که در صنایع ارتباطات هوایی، شبکه های اینترنتی، سیستم های مخابراتی، سیستم های تولید نیرو، تسهیلات تولیدی و غیره به طور فراوان مطرح می شود. در پایان نامه حاضر مساله بهینه سازی چند هدفه قابلیت دسترسی- قابلیت اعتماد در سیستم سری- موازی بر اساس مسائل تخصیص اجزای مازاد و تخصیص قابلیت دسترسی- اجزای مازاد، بررسی می شود. تفاوت اصلی این تحقیق با کارهای قبلی صورت گرفته در فرضیه نوع اجزای بکار رفته در زیرسیستم هاست. بر خلاف کارهای قبلی که فرض می شد تمامی اجزای سیستم یا تعمیرناپذیرند یا تعمیرپذیر، در این تحقیق چنین فرض می شود که اجزای برخی از زیرسیستم ها تعمیرناپذیر بوده و اجزای برخی دیگر تعمیرپذیر هستند.هم چنین تاثیر استفاده از اجزای غیرمشابه در زیرسیستم ها در مقایسه با استفاده از اجزای مشابه بر روی میزان قابلیت دسترسی-قابلیت اعتماد سیستم نیز بررسی خواهد شد. برای حل مدل های ارائه شده از الگوریتم فرا ابتکاری nsga-ii استفاده شده است.